Brtdku

Communitas Autonoma Cantabriae

Vexillum Insigne
Caput	Andreapolis
Superficies  - total  - % Hispaniae	Positio nº. 4 15 5321 km2 1,05%
Incolae  - Toti (2011)  - % Hispaniae  - Densitas	Positio nº. 16 593'121 -% 113,6/km²
Gentilicius	Cantaber-bra-brum, Cantabricus-a-um
Statutum autonomiae	28 Iulii, 1982
ISO 3166-2	S
Repraesentatio parlamentaria  - Congressum  - Senatus	5 legati 5 senatores
Praeses	Michael Angelus Revilla Roiz (PRC)
Gubernatio Cantabriae

Cantabria est regio Europaea prope Mare Cantabricum, in septemtriones Paeninsulae Hibericae sita, in praesenti communitas autonoma Hispaniae, et regio historica in suo statuto autonomiae agnoscitur. Oriente Vasconiae (provinciae Biscaiae), Meridie Castellae et Legioni (provinciis Legionis, Palantiae et Burgorum), Occidente Principatu Asturiarum et Septemtrione Mari Cantabrico finitima est. Caput Andreapolis sive Santander sive Portus Victoriae (Hispanice: Santander) est.

Etymologia |

Varii auctores de origine etymologica nominis Cantabriae tractaverunt. Quamquam adamussim nescitur, theoria ab expertis probatissima ut a Celtica aut Ligurica radice cant- 'saxum' aut 'petram' significante cum suffixo -abr, crebro in Celticis regionibus, proficiscatur suggerit, ergo ut nomen "populum in montibus aut saxis habitantem" significet infertur, ad abruptum et montuosum territorium Cantabriae referens.

Historia |

Prima mentio scripta nominis Cantabriae ad annum 195 a.C.n. repetit quo historicus
Marcus Porcius Cato Maior in suo libro "Originibus" de ortu fluminis Hiberi in natio Cantabrorum loquitur. Ex illo tempore, prolationes de Cantabris et Cantabria communes sunt quia Cantabri mercenarii variorum conflictuum intra extraque Paeninsulam serviebant. Fama est ut bellum Carthaginensium contra Romam per Secundum Bellum Punicum per mentiones Silii Italici (libro III) et Horatii (libro IV, carmine XIV) participavissent. Postea, pleraeque mentiones e principiis Belli Asturici contra Romam anno 29 a.C.n. oriuntur. Circa 150 mentiones de hoc populo servantur cuius fama a Graecis et Romanis agnita est. Cuius territorium ultra fines praesentis communitatis autonomae expansum est; Septemtrione mari Cantabrico, cum cuius nomine eam Romani baptizaverunt; Occidente Occidentalibus culminibus vallis fluminis Saliae (Hispanice: Sella) praesentis principatus Asturiarum finitimum; Meridie usque ad hodiernam provinciam Burgorum et fines fluminis Aquariae (Hispanice: Agüera) expansum est.

Prolapso Imperio Romano, Cantabria suam independentia recuperavit et eam servavit usque ad impetus Regni Visigothi. Rex Liuvigildus in Cantabriam anno 574 "incursavit" et Amaiam Patriciam (Hispanice: Amaya) et Meridiem regionis cepit Visigothicam provinciam ibi cum nomine Ducatus Cantabriae formans qui regio finitima serviebatn ut Cantabri et tuns eorum vicini Vascones dominarentur. Septemtrione montis, Cantabri suam independentiam et modum vivendi usque ad Arabicam irruptionem servaverunt. Anno 714 Musulmani valles Hiberi irruperunt et Amaiam Patriciam, caput Cantabrum, ceperunt, ut Cantabri bellicos fines ad defensionem suam disponendam formarent cogentes.

In primis annalibus Recuperationis, Cantabria regio adhuc definiebatur, et titulo ducis Cantabriae utebantur. Ex illo tempore, documentales fontes nomine Cantabriae rare utebantur, quia praevalebat nomen "Asturiarum" cum regionibus nominatis "Asturiis Sanctae Iulianae" (Hispanice: Asturias de Santillana), "Asturiis Transmagradae" (Hispanice: Asturias de Trasmiera) et "Asturiis Laredi" (Hispanice: Asturias de Laredo). Cum nucleo Fraternitatis Quattuor Villarum -Andreapolis, Laredum, Portus Amanus et Portus Vereasueca- ((Hispanice: Santander, Laredo, Castro Urdiales, San Vicente de la Barquera) Fraternitas Maritimarum formaverunt, iungendis omnibus praecipuis portibus Oriente Asturiarum sitis. Quattuor Villae cum hominibus navibusque Racuperationem Vandalitiae active participaverunt, replendis Gadibus et Portu Menesthei ((Hispanice: Puerto de Santa María) cum familiis e portibus maris Cantabrici profectis. Etiam naves Quattuor Villarum Hispalis captionem participaverunt, rumpendo ponte navium connectente Trianam et Hispalem, quod cum navi et Turri Aurea in insignibus Andreapolis et Cantabriae depingitu. Regibus Catholicis regnantibus, Fraternitas Quattuor Villarum exstincta est, substituta Corregimento Quattuor Villarum.

Labarum Cantabrum, Romanum signum et symbolum Cantabriae

Fines Ducatus Cantabriae

De saeculo XVI usus nominis Montis plano populari et litterario incepit ut antiqua Cantabria designaretur contrapositione Castellae, quae Oropedium nominabatur. Haec distinctio adhuc est et origo gentilicii "montanus" (Hispanice; montañés) velut synonymum "cantabri". Tunc etiam nova curiositas studiorum de Cantabria et Cantabris ortus est.

Gradus autonomiae quem parvae entitates patiebantur in quas Cantabrum territorium dividebatur, iuxta cum inopia opium, causa debilitatis ob Burbonicum centralismum fuit. In dies magis angustiis et problematibus uniuscuiusque entitatum obviam singillatim ire difficilius erat. Quod contactus inter municipia, valles et iurisdictiones acceleravit, polarizatos in Contionibus Provinciae Novem Vallium, quae a legatis per traditionalia organa autogubernationis lectis conducebantur. Duae res gestae contribuerunt cum processus integratorii culminatione; collectiva cupiditas ut aedificationi pontis Deobrigae (Hispanice: Miranda del Ebro) contribuere vitaretur quae praefectus Burgorum anno 1775 imposuit quo Cantabria duae gravia diluvia passa erat; et altera ex parte necessitas collusionis ut e magna quantitate praedonum in Cantabria agentium ob inoperantiam iustitiae propter opium parcitatem protegerentur. Missa convocatione a legato generali Novem Vallium (Hispanice; Nueve Valles) contioni quae Ponte Sancti Michaelis (Hispanice; Puente San Miguel) die 21 Martii anni 1777 celebraretur, iurisdictiones angustiis affectae legatos miserunt sua territoria provinciae iuncturos. Anno 1778, post varias necessarias gestiones, administrativa iurisdictionalisque unitas obtenta est, et die 28 Iulii anni 1778 provincia Cantabriae constituta est, quae praeter Novem Valles Sanctam Iulianam Maris, Pagum Vermularum, Oppidum Cartium (Hispanice; Santillana del Mar, Lugar de Viérnoles et Villa de Cartes, respective) et suam iurisdictionem, Vallem Buelnae, Vallem Ciezae, Vallem Iguniae (Hispanice; Valle de Buelna, Valle de Cieza et Valle de Iguña, respective) pagos Portus Vereasuecae, Larium, Puxaii, Pedis Conchae et Barginae, Vallem Anievarum et Vallem Toranzi (Hispanice; San Vicente, Llares, Pujayo, Pie de Concha, Bárcena, Valle de Anievas et Valle de Toranzo respective) includentem inclusit. Provinciae creatio a rege Carolo III Hispaniae die 22 Novembris anni 1779 sancta est.

Institutae sunt praeterea facilitates futurae integrationi aliarum iurisdictionum aequarum iurum et munerum. Sic iuncti sunt Abbatia Sanctae Iuliae, valles Tudancae, Polacionum, Ferrariarum, Castaneatae, pagus Turris Campi et sua iurisdictio, Vallis Portus Vereasuecae, Vallis Carreti, Transvisi et pagi Campi, Sancti Rochi et Sancti Petri Hispanice; Abadía de Santilla, Tudanca, Polaciones, Herrerías, Castañeda, Torrelavega, San Vicente, Carriedo, Tresviso, La Vega, San Roque et San Pedro respective), velut urbs Andreapolis et sua abbatia. Ob contentionem urbis Laredi, buleuterium Andreapolitanum, quod nomen Cantabriae provinciae saeculo XIX ineunte creatae incepit, denominationem Andreapolitanae sive Santanderis sive Portus Victoriae Iuliobrigensium (Hispanice; Santander) imposuit ut nullum dubium de capite provinciae. Anno 1821, die quo deputatio provincialis Parlamento Constutionali (Hispanice; Cortes Generales) decretorium propositum de finibus provinciae et regionibus iudicialibus (Hispanice; partidos judiciales) denominationem Cantabriae proponens obtulit, buleuterium Andreapolitanum id refutavit, et nomen Andreapolitanae sive Santanderis sive Portus Victoriae Iuliobrigensium (Hispanice; Santander) impositum est.

Incrementum curiositatis de historico et avito Cantabriae charactere qui e saeculo XVIII inceperat per saeculum XX cum politico charactere continuat. Factio Foederalis Cantabria (Hispanice; Partido Federal de Cantabria) Statutum Autonomiae Foederali Civitati Cantabro-Castellanae anno 1936 elaboravit quod nunquam probatum est ob Belli Civilis Hispanici ortum. Velut sequela belli et marginationis tendentiae cuiusvis Regionalisticae sive Nationalisticae, officializatus est usus nominis Andreapolitanae sive Santanderis sive Portus Victoriae Iuliobrigensium, quamquam nomine Cantabriae adhuc athleticae foederationes adhuc utebantur.

Die 30 Decembris anni 1981 processus ex anno 1979 buleuterio Capitonis Salis (Hispanice; Cabezón de la Sal), Ambrosio Calzada Hernández praeside, inceptus desinit. Hoc commune praevisum processum in articulo 143 Constitutionis Hispanicae aperuit quod ad autonomiam Cantabriae per constitutionale autogubernationis praeceptum "provinciis cum regionali historica entitate" duxit. Anno 1981 Statuto Autonomiae probato et rege obsignato, Cantabria suam autonomiam consecuta est et e praeautonomico Castellae et Legionis regimine cui iuncta erat liberata est. Anno 1982 nomen Cantabriae provinciae et communitati autonomae recuperatum est.

Geographia |

Prospectus Sanctae Marinae (Hispanice; Santa Marina)

Cantabria montuosa et litoralis regio est, cum ponderis naturali patrimonio. Duae geographicae areae distinguuntur:

• Maritima: Litoralis lacinia humilium, latarum et lenium vallium; 10 km lata, minus quam 500 m alta; mari per litoralium fossarum lineam finitima est quae ostiis fluminum divisa praecipitia formant.


• Montuosa: Longum saeptum abruptorum montium parallelorum mari quod Cantabrici Montis (Hispanice; Cordillera Cantábrica) pars facit. Plerumque saxo calcario carusardiis phaenomenis quae pleramque Cantabriam tegunt affecto formatur. Altissima culmina Montes Aregenis et Auseba (Hispanice; Montes de Europa), amplius 2.500 m alti, sunt.

Cantabria super Mesozoicas structuras statuitur, Cretaceis calcariis graviter plicatis praesertim formatas. Morphologicus prospectus essentialiter montuosus creatus est, in quo terreni inversiones praedominant. In terreni multiplicitate, latitudinaliter, e litore usque ad divisoriam cum Castellana Planitia (Hispanice: Meseta Castellana) distinguendae sunt secutae unitates: litorale pulpitum, montes intestini (La Montaña, 1500-2000 m) et superiores terrae Hiberi (Hispanice; Ebro). Litus, abruptissimum, numerosa brachia et naturales portus format, ubi plerique incolae densantur. E brachio Portus Blendii (Hispanice; ría de Suances) pulpitum exstinguitur quod post sinum Andreapolitanum (Hispanice; Bahía de Santander) denuo formatur. Intestini montes Cantabrico Monte (Hispanice; Cordillera Cantábrica) formantur qui longitudinaliter ex Oriente versus Occidentem Cantabriam dividunt et Oriente Vasconicis Montibus versus Meridiem iunguntur. In perpetuis montibus, in finibus inter Asturias et Legionem, fovea Liebanae et Montes Aregenis et Auseba (Hispanice; Hoya de Liébana et Montes de Europa, respective) qui in acumine Petrae Veteris (Hispanice; Peña Vieja) (2 613 m alto) culminant excellunt. Superioris Hiberi zona, latis vallibus formata, Planitiae terrenum nuntiat. Clima maritimi humidi (cum praecipitationes superiores quam 1000 mm annuae) et iucundi (annuae rationes 13º in litore et minore in intestinis) generis est. Principalia flumina Deva, Pas, Nansa, Saunium et Bisalia (Hispanice; Deva, Pas, Nansa, Saja et Besaya, respective) sunt.

Politia et gubernatio |

Gubernationis instituta |

Michael Angelus Revilla Roiz, praeses Communitatis autonomae Cantabriae

Communitas autonoma Cantabriae die 30 Decembris anni 1981 Statutum Autonomiae haec gubernationis instituta statuens probavit:

• 
  Parlamentum Cantabriae praecipuum institutum autogubernationis communitatis autonomae, repraesentativum organum populi Cantabri est quod potestatem legisferam habet. A 39 legatis per suffragium universale per quatriennium ope repraesentationis proportionalis electis constituitur ubi cuncta communitas unam dioecesem comitialem format.


• 
  Praeses Cantabriae maximam repraesentationem communitatis autonomae et ordinariam Civitatis Hispanicae in Cantabria ostentat; actionem Gubernationis praesidit, gerit et coordinat. Dux potestatis exsecutivae est. Parlamentum per partem maiorem absolutam in prima suffragiorum emissione aut per simplicem in secunda emissione eligitur, et postea a rege Hispaniae dicitur.


• 
  Gubernatio Cantabriae organum politicam actionem et exsecutivum munus gerere suspiciens est. A Praeside, Praeside Vicario et Consiliariis a praeside ipso designatis formatur.

Postea Factione Populari (Hispanice Partido Popular) aut Unione Progressu Cantabriae (Hispanice; Unión para el Progreso de Cantabria) Ioannis Hormaechea gubernatas varias legislaturas, in praesenti gubernatio Cantabriae, ex anno 2003, coalitione inter Factionem Regionalisticam Cantabriae (Hispanice Partido Regionalista de Cantabria) et Factionem Socialisticam Operariam Hispanicam (Hispanice Partido Socialista Obrero Español) geritur. Communitatis Praeses Michael Angelus Revilla Roiz Factionis Regionalisticae Cantabriae et Praeses Vicaria Dolores Gorostiaga Factionis Socialisticae est.

Politicae factiones Cantabricae sunt:

• 
  Factio Popularis (PP) (Hispanice Partido Popular)


• 
  Factio Socialistica Cantabrica-Factio Socialistica Operaria Hispanica (PSC-PSOE) (Hispanice Partido Socialista de Cantabria-Partido Socialista Obrero Español)


• 
  Factio Regionalistica Cantabriae (PRC) (Hispanice Partido Regionalista de Cantabria)


• 
  Laeva Iuncta (IU) (Hispanice Izquierda Unida)


• 
  Unitas Cantabrica (UCn) (Hispanice Unidad Cántabra)


• 
  Concilium Nationalisticum Cantabricum (CNC) (Cantabrice Conceju Nacionaliegu Cántabru)

Divisio administrativa |

Communia |

Communia Cantabriae

Cantabria in 102 communia (Hispanice municipios) dividitur; singula singula oppidula et haec varios vicos possident. Aliquae communia homonymica cum uno oppidulorum sunt et aliquae nomen cum nullo oppidulo integrante impertiunt. Singulum commune singulo buleuterio (Hispanice; ayuntamiento) geritur; duae communia, Transvisum (Hispanice Tresviso) et Piscaria (Hispanice Pesquera), Consilium Apertum habent quia numerus incolarum 250 non attingit. Hae regiones Cantabriae sunt:

Regiones |

Regiones administrativae |

Tabula communialis regionalisque Cantabriae.

Anno 1999 lex probata est quae regionem (Hispanice comarca) necessariam et integrantem entitatem territorialis ordinationis zonae esse statuit, cuius processus creationis adhuc vix evolutus est. Lex creationem regionum creationem toti territorio non exacturam esse statuit dum regiones ad 70% communitatis non creatae sint. Andreapolis (Hispanice Santander) e lege exclusa est quia territorium urbis format. In praesenti regiones nec autonomia fruuntur nec administrativum characterem habent. Infra tabula cum regionibus est:

Regiones naturales |

Relate^? ad physicam indolem naturalis ambitus Cantabria in decem regiones (Hispanice comarcas) dividitur quae dissimilibus laciniis satis definitoriis vacant in quas territorium zonae scinditur.

• 
  Lacinia litoralis:
  
  • 
    Marina (Hispanice La Marina)
  
  


• 
  Lacinia intermedia (Cantabricae valles litori perpendiculares):
  
  
  
  • 
    Liebana (Hispanice Liébana)
  
  
  • 
    Vallis Nansae (HispaniceValles del Nansa)
  
  
  • 
    Vallis Saunii (Hispanice Valle del Saja)
  
  
  • 
    Vallis Bisaliae (Hispanice Valle del Besaya)
  
  
  • 
    Vallis Pasiensis et Pisoniensis (Hispanice Valle del Pas-Pisueña)
  
  
  • 
    Vallis Magradae (Hispanice Valle del Miera)
  
  
  • 
    Vallis Sangae et Sobae (Hispanice; Valle del Asón-Gándara)
  
  
  
  


• 
  Lacinia Meridionalis (sinus fluminum Hiberi et Durii qui Capurrium et Valles formarent):
  
  
  
  • Campurrium (Hispanice Campoo)
  
  
  • Valles Meridionales (Vallis Ripae Hiberi, Vallis Oleae et Vallis Prati) (Hispanice Los Valles del sur: Valderredible, Valdeolea, Valdeprado)
  
  
  
  

Regiones historicae |

E saeculo XIII ordinatio Cantabria in valles, totius Septemtrionalis Hispaniae propria, urbibus, oppidulis aut regionibus historicis (Hispanice ciudades, villas, regiones históricas) substituta est quae in vallibus glomerabantur.

• 
  Liebana (Hispanice Liébana)


• 
  Asturiae Sanctae Iulianae (Hispanice Asturias de Santillana)


• 
  Transmagrada (Hispanice Trasmiera)


• 
  Campurrium et Valles (Hispanice Campoo-Los Valles)


• 
  Vallis Ripae Hiberi (Hispanice Valderredible)

Oeconomia |

In Cantabriae oeconomia campus primarius solum 5.8 centesimae hominum activorum occupat, praecipue in re pecuaria; in agricultura cultiones maizi, patatae et holeris excellunt; piscatio, velut metalleutica zinci et lapicidinae. campus secundarius 30.4 centesimas hominum activorum occupat campus cum maxima productivitate est, praecipue in aedificatione. Aliae industriae Cantabricae siderurgia, industria alimentaria, industria chemica, industria chartaria, industria textilis et pharmaceutica sunt. Campus tertiarius 63.8 centesimas hominum activorum occupat.

Index cessatio Martio anni 2007 8.11 centesimae erat, minor quam Hispaniae. Productus domesticus grossus per capita 21 897 € erat.

Demographia |

Demographica tabula Cantabriae. Incolae pro nucleo urbano

Incolae Cantabri anno 2005 568 091 erat, 1.29 centesimae incolarum Hispaniae. Spissitudo 106.8 inc./km²^? et exspectatio vitae 75 annorum viribus et 83 annorum mulieribus erat. Dissimilis aliarum communitatum autonomarum Hispaniae, Cantabria immigrantium destinatio non fuit.

Principales nuclei urbani Cantabrici in litore iacent. Caput, Andreapolis sive Santander sive Portus Victoriae (Hispanice Santander), 183 000 incolarum habet. Turris Campi (Hispanice Torrelavega), secundus nucleus urbanus Cantabriae, 60 000 incolarum habet. Ambae unum territorium urbis etiam formant. Portus Vereasueca (Hispanice Castro Urdiales), alius nucleus urbanus, quamquam solum 28 542 incolarum habet, communitatis quartus a maxima, ad territorium urbis Bilbaino pertinet et ergo volitantium incolarum numerus valde maior est.

Lingua |

Lingua Hispanica sollemnis Cantabriae est.

Residua Lingua Cantabrica sive Montana (Hispanice Montañés) in Media Occidentali Cantabria et in Pasiensi et Sobae vallibus, in orientalibus montibus servatur. Haec lingua nec ordinatur nec sollemnem agnitionem habet, sed dialectos Asturolegionica ab aliquibus putatur, quamquam maxime hispanizata.^? Differt secundum vallem.

Provinciae Hispaniae

Abula · Alava · Albasitum · Asturiae · Aurgium · Aurium · Badallocium · Barcino · Biscaia · Brigantium · Burgi · Caesaraugusta · Cantabria · Castello · Conca · Corduba · Gades · Gerunda · Granata · Guadalaxara · Hispalis · Ilerda · Insulae Baleares · Ipuscoa · Legio · Lucentum · Lucus Augusti · Malaca · Matritum · Navarra · Norba Caesarina · Ocellum Duri · Onuba · Osca · Palentia · Palmae · Pons Vetus · Portus Magnus · Regio Murciae · Rioiia · Salmantica · Sancta Crux Nivariae · Segobia · Soria · Tarraco · Terulium · Toletum · Urbs Regia · Valentia · Valdoletum