Brtdku

-2 Latinitas huius rei dubia est. Corrige si potes. Vide {{latinitas}}.

Lupa Capitolina (lupa saec XII facta, infantuli saeculo quinto decimo additi).

Romulus est conditor mythicus urbis Romanae. Qui, secundum fabulam ab historicis et poetis Romanis traditam, fuit filius dei Martis et Rheae Silvae, vestalis virgo, geminus Remi fratris, rex Romanus primus. Per Rheam Silviam regibus Albanis ortus erat.^?

Roma condita |

Ut fama fert, gemini Romulus Remusque in Tiberim missi sunt in alveo sub ordine patrui sui Amulii, sed Tiberis effusus erat super ripas, sic alveus expulsus est ab flumine. Lupa itiens audivit vagores puerorum, et flexit cursum eosque uberibus suis sustentavit.

Tempus cucurrit, Remo capto, Romulus ad eum redimiendum pugnavit versus Amulium, ita eum obtruncat. Romulum Remumque cupido cepit condendae urbis, sed certamen fuit uter nomen novae urbi daret. Res auspiciis comissa est. Prior Remus vidit sex vultures, paulo post Romulus, cum vidisset duplicem, victor urbem e suo nomine Romam nominavit. Igitur, Remus transiluit fratris muros, et Romulus eum necavit.

Romulus, primus Romanorum rex |

Romulus imaginem urbis magis quam urbem, fecerat deerant incolae. Erat in proximo lucus: hunc asylum fecit. Eo statim multitudo latronum pastorumque confugit. Cum vero ipse et populus uxores non haberent, legatos ad vicinas gentes misit, qui societatem connumbiumque peterent. Nusquam benigne legatio audita est: ludibrium etiam additum: "Quidni feminis quoque asylum aperuistis? Id enim compar foret connubium." Romulus aegritudinem animi dissimulans ludos parat: indici deinde finitimis spectaculum iubet. Multi convenere studio etiam videndae novae urbis, maxime Sabini cum liberis et coniugibus. Ubi spectaculi tempus venit, eoque deditae mentes cum oculis erant, tum, dato signo, virgines raptae sunt: et haec fuit statim causa bellorum.

Sabini ob virgines raptas bellum adversus Romanos sumpserunt, et cum Romae appropinquarent, Tarpeiam virginem nacti sunt, quae aquae causa sacrorum hauriendae descenderat. Huius pater Romanae praeerat arci. Titus Tatius, Sabinorum dux, Tarpeiae optionem muneris dedit, si exercitum suum in Capitolium perduxisset. Illa petiit quod Sabini in sinistris manibus gerebant, videlicet anulos et armillas. Quibus dolose promissis, Tarpeia Sabinos in arcem perduxit, ubi Tatius eam scutis obrui praecepit. Nam et scuta in laevis habuerant. Sic impia proditio celeri poena vindicata est.
Romulus adversus Tatium processit, et in eo loco ubi nunc Romanum forum est pugnam conseruit. Primo impetu, vir inter Romanos insignis, nomine Hostilius fortissime dimicans cecidit; cuius interitu consternati Romani fugere coeperunt. Iam Sabini clamitabant: "Vicimus perfidos hospites, imbelles hostes. Nunc sciunt longe aliud esse virgines rapere, aliud pugnare cum viris." Tunc Romulus arma ad caelum tollens Iovi aedem vovit, et exercitus seu fore seu divinitus restitit. Proelium itaque redintegratur: sed raptae mulieres, crinibus passis, ausae sunt se inter tela volantia inferre; et hinc patres, inde viros deprecatae, pacem conciliarunt.

Romulus cum Tatio foedus icit, et Sabinos in urbem recepit. Centum ex senioribus elegit quorum consilio omnia ageret, qui ob senilem aetatem Senatus vocati sunt. Tres equitum centurias constituit; populum in tringinta curias distribuit. His ita ordinatis, cum ad Caprae paludem exercitum lustraret, subito coorta est tempestas cum magno fragore tonitribusque, et Romulus e conspectu ablatus est: eum ad Deos abiisse vulgo creditum est; cui rei fidem fecit Proculus vir nobilis. Orta enim inter patres et plebem seditione, is in concionem processit, et iureiurando affirmavit Romulum a se visum augustiore forma quam fuisset, eumdemque praecipere ut seditionibus abstinerent, et virtutem colerent. Ita Romulus pro Deo cultus, et Quirinus est appellatus. Romulus obtruncus est, et Numa Pompilius regnat per annos tres et quadriginta.

Romulus Remusque |

Romulus et Remus a Faustulo excipiuntur. Oleum a Petro de Cortona pictum.

Post multos annos Numitor regnum habet, sed Amulius regem fugat. Tum etiam Rheam Silviam, matrem fratris, sacerdotem Vestae fieri iubet. Sic virgo manere debet. Sed Rhea Sylvia Marte gravida est, ut ipsa dicit. Ergo Romulus et Remus filii Rhea Sylvia et Martis sunt.

Lupa et puer |

Amulius rex geminos fratres occidere vult. Iubet Romulum Remumque deportari atque impositos fisco in Tiberim fluvium abici. In collibus et praeter ripas fluvii multae lupae errant. Forte lupa vagabunda Romulum et Remum invenit nutritque. Postea Faustulus pastor pueros regios invenit, eos domum fert et Accae Larentiae, uxori suae, dat. In casa sua pueros alunt educantque.

Geminus |

Latrones Remum capiunt et Amulio regi ad supplicium tradunt. Romulus fugere potest. Dum Remum in custodio habet, Amulius audit Remum geminum fratrem habere. Intellegit Remum Romulumque nepotes Numitoris esse. Interea Romulus cum armatis amicis Albam Longam it, regem interficit et Numitorem avum in regnum restituit.

Praecipui fontes antiqui |

• 
  Cicero, libro secundo de Republica, capitulis septimo et octavo.


• 
  Dionysius Halicarnassensis, libro secundo Antiquitatum Romanarum
  


• 
  Plutarchus, Vita Romuli.


• 
  Titus Livius libro primo Ab Urbe condita