Inguarus Stravinskij






Wikidata-logo.svg Inguarus Stravinskij

Res apud Vicidata repertae:

Inguarus Stravinskij: imago

Inguarus Stravinskij: subscriptio




Nativitas: 17 Iunii 1882; Lomonosov
Obitus: 6 Aprilis 1971; Novum Eboracum
Patria: Francia, Imperium Russicum, Civitates Foederatae Americae

Officium



Munus: compositor, Concentus magister, jazz musician, Clavilista, Musicus




Consociatio



Religio: Ecclesiae Orthodoxae



Familia



Genitores: Fyodor Stravinsky;
Coniunx: Vera de Bosset
Proles: Soulima Stravinsky




Memoria



Laurae: Grammy Lifetime Achievement Award, Léonie Sonning Music Prize, Grammy Award for Best Classical Contemporary Composition, Grammy Award for Best Orchestral Performance, Grammy Award for Best Classical Contemporary Composition, Grammy Award for Best Classical Album, Grammy Award for Best Orchestral Performance, Grammy Hall of Fame, Grammy Lifetime Achievement Award, Grammy Lifetime Achievement Award, Royal Philharmonic Society Gold Medal, Praemium Grammy, Wihuri Sibelius Prize
Sepultura: San Michele Cemetery







Inguarus Stravinskij, 1903.





Adumbratio vestis a Leone Bakst pro L'Oiseau de feu designata.





Vaslav Nijinskij Petrushka annis 1910 et 1911 egit.




Vera de Bosset Sudeikin, uxor compositoris.




Stravinskij (laeva), Rimsky-Korsakov, et aliis, nno 1908.




Imago a Roberto Delaunay picta. Congeries Garman Ryan.


Inguarus Theodori filius Stravinskij[1] (Russice Игорь Фёдорович Стравинский, tr. Igor' Fëdorovič Stravinskij; natus die 17 Iunii 1882; die 6 Aprilis 1971 mortuus) fuit compositor, syntonarius,? ac clavicen Russicus, a pluribus hominibus musicae peritis in civitatibus occidentalibus atque in sua patria potentissimus saeculi vicensimi compositor habitus.[2] Penitus cosmopolitus, nominatus est a Time, libello nuntiorum hebdomadale, unus ex centum potentissimorum saeculi hominum.[3] Praeter quam quod is pro suis compositionibus immortalitatem accepit, adsecutus est laudem clavilista et conductor, saepe in primis suorum operum exsecutionibus.


Vita musica Stravinskiana notabilis fuit ob varietatem generum. Primum innotuit ob tres balletas ab impresario Sergio Diaghilev mandatas et a Ballets Russes ('Balletis Russicis') Diaghilevianis actas: L'Oiseau de feu (1910), Petrushka (1911), et Le sacre du printemps (1913). Post primam aetatem Russicam, annis 1920 ad neoclassicismum animadvertit. Opera illius aetatis antiquis formis musicis (concerto grosso, fuga, symphonia) uti solebant, quae, acrum animi motum sub superficie remota vel austera celantes, confectiones hominum musicae peritorum saepe agnoverunt, exempli gratia Ioannis Sebastiani Bach, Iosephi Verdi, et Petri Čajkovskij.


Annis 1950, rationes seriales accessit.




Index






  • 1 Vita


    • 1.1 Russia


    • 1.2 Helvetia


    • 1.3 Francia


    • 1.4 Civitates Foederatae




  • 2 Personalitas


  • 3 Aetates stili


  • 4 Innovatio


  • 5 Iudicium


  • 6 Praemia


  • 7 Nexus interni


  • 8 Notae


  • 9 Bibliographia


  • 10 Nexus externi


    • 10.1 Disci







Vita |



Russia |


Natus Oranienbaum in oppido (Lomonosov anno 1948 renominato) in Russia die 17 Iunii 1882, Stravinskij Petropoli altus est. Pueritia, recordatus est in autobiographia, fuerat incommodus: "Numquam novi aliquem qui me vere amavit."[4]Theodorus Stravinskij, pater, fuit bassus in Theatro Mariinskij Petropoli.[5] Quattuordecim annos natus, Piano Concerto in G minor?Mendelssohn perfungi potuit. Proximo anno, reductionem pro clavile unius ex quattrociniorum Alexandri Glazunov confecit.[6] In Russia Stravinskij etiam composuit pantomimum ballationis Petrushka.



Helvetia |


Stravinskij Lutetiam anno 1910 iter fecit ut primam L'Oiseau de feu saltationis scaenicae exsecutionem observet. (Sua familia paulo post ad eum venit.) Paulo post in Helvetiam migravit, ubi in vico Clarens et Lausonii colebat.



Francia |


Stravinskij Franciam anno 1920 migravit, ubi coniunctionem musicam et commercialem cum Pleyel instituit. Pleyel reapse pro procuratore fuit ut collector pecuniarum mechanicarum pro eius operibus.



Civitates Foederatae |




Sepulcrum Stravinskij in insula sepulcrorum San Michele Venetiis.


Anno 1939, bello totius orbis secundo coepto, Stravinskij ad Civitates Foederatae migravit, et anno 1945 factus est civis Americanus.


Mortuus est Novi Eboraci die 6 Aprilis 1971, aetatis suae 88, et sepultus est Venetiis, in insula sepulcrorum Sancti Michaelis. Sepulcrum est prope sepulcrum Sergii Djagilev.



Personalitas |


Stravinskij appetitum infinitum ad artem, litteras, vitamque explorandas et discendas. . . .



Aetates stili |


Vita Stravinskij in tres aetates ob modos componendi dividi potest:



  • Nationalismus

  • Neoclassicismus

  • Serialismus



Innovatio |


Notus est Stravinskij ob unicum rhythmum, praecipue in pantomimo Le Sacre du printemps.



Iudicium |


Anno 1922, Ericus Satie, qui in Stravinskij primum inciderat anno 1910, commentarium de Stravinski in Vanity Fair edidit.



Praemia |



  • Sonning Award (1959, Dania)

Nexus interni


  • Chorda Psalmorum


Notae |




  1. Gens Strawiński originem Polonicam habet [1] [2]


  2. Anonymous 1940; Cohen 2004:30; Page 2006; Robinson 2004; Théodore et Denise Strawinsky 2004:166.


  3. Glass 1998TIME 100: Igor Stravinsky apud www.time.com.


  4. Stravinsky 1936, quoted in Dubal 2001, 564


  5. Walsh 2001.


  6. Glazunov autem sollertias compositionis Stravinski iuvenis detrectavit, quam haud musicus appellavit (Dubal 2001:564).



Bibliographia |




  • Adorno, Theodor. 1973. Philosophy of Modern Music. Converterunt Anne G. Mitchell et Wesley V. Blomster. Novi Eboraci: Continuum. ISBN 0-8264-0138-4. Editio Theodisca: Philosophie der neuen Musik. Tübingen: J. C. B. Mohr, 1949.

  • Blitzstein, Marc. 1935. The Phenomenon of Stravinsky. Musical Quarterly 21(3):330–347. Itrum divulgatum anno 1991, Musical Quarterly 75(4):51–69.

  • Browne, Andrew J. 1930. "Aspects of Stravinsky's Work." Music & Letters 11(4):360–366. JSTOR.


  • Cocteau, Jean. 1918. Le Coq et l'arlequin: notes de la musique. Lutetiae: Éditions de la Sirène. Iterum divulgatum anno 1979, cum prooemio a Georges Auric scripto. Lutetiae: Stock. ISBN 2-234-01081-0. Anglice: Cock and Harlequin: Notes Concerning Music, convertit Rollo H. Myers, Londinii: Egoist Press, 1921.

  • Cohen, Allen. 2004. Howard Hanson in Theory and Practice. Westport, Conn.: Praeger Publishers. ISBN 0-313-32135-3.


  • Copland, Aaron. 1952. Music and Imagination. Cantabrigiae Massachusettae: Harvard University Press.


  • Craft, Robert. 1993. Stravinsky: Glimpses of a Life. Novi Eboraci: St Martins Press.


  • Craft, Robert. 1997. Stravinsky: Chronicle of a Friendship. Vanderbilt University Press.


  • Craft, Robert et Patricia Schwark. 1983. A Stravinsky Scrapbook 1940-1971. Londinii: Thames and Hudson.

  • Cross, Jonathan. 1990. The Stravinsky Legacy. Cantabrigiae: Cambridge University Press. ISBN 978-0-521-56365-9.

  • Dubal, David. 2001. The Essential Canon of Classical Music. Novi Eboraci: North Point Press.

  • Eksteins, Modris. 1989. Rites of Spring: The Great War and the Modern Era. Boston: Houghton Mifflin Company. ISBN 0-395-49856-2. Iterum diviulgatum anno 1990: Novi Eboraci: Anchor Books. ISBN 0-385-41202-9; iterum 2000, Bostoniae: Mariner Books. ISBN 0-395-93758-2.


  • Glass, Philip. 1998. Igor Stravinsky. Time, 8 Iunii.

  • Greene, David Mason. 1985. Biographical Encyclopaedia of Composers. Novi Eboraci: Doubleday.

  • Holland, Bernard. 2001. "Stravinsky, a Rare Bird Amid the Palms: A Composer in California, at Ease if Not at Home." The New York Times, 11 Martii.

  • Joseph, Charles M. 2001. Stravinsky Inside Out. Portu Novo: Yale University Press. ISBN 0-300-07537-5.

  • Joseph, Charles M. 2002. Stravinsky and Balanchine, A Journey of Invention. Portu Novo: Yale University Press. ISBN 0-300-08712-8.

  • Kohl, Jerome. 1979–1980. "Exposition in Stravinsky's Orchestral Variations." Perspectives of New Music 18(1/2):391–405. doi:10.2307/832991. JSTOR.


  • Kundera, Milan. 1995. Testaments Betrayed: An Essay in Nine Parts. Convertit Linda Asher. Novi Eboraci: HarperCollins. ISBN 0-06-017145-6.

  • Kuster, Andrew T. 2005. Stravinsky's Topology. Dissertatio D.M.A., Universitas Coloratensis, Boulder D.M.A. Morrisville, N.C.: Lulu.com. ISBN 1-4116-6458-2.


  • Lambert, Constant. 1936. Music Ho! A Study of Music in Decline. Novi Eboraci: Charles Scribner's Sons.

  • Lawson, Rex. 1986. Stravinsky and the Pianola. In Confronting Stravinsky,, ed. Pasler. Angelopoliti: University of California Press. ISBN 0-520-05403-2.

  • Page, Tim. 2006. Classical Music: Great Composers, a Less-Than-Great Poser and an Operatic Impresario. Washington Post, 30 Iulii, BW13.

  • Robinson, Lisa. 2004. Opera Double Bill Offers Insight into Stravinsky's Evolution. The Juilliard Journal Online 19(7).

  • Siegmeister, Elie, ed. 1943. The Music Lover's Handbook. Novi Eboraci: William Morrow and Company.

  • Sine nomine. 1940. Musical Count. Time Magazine, 11 Martii.

  • Slonimsky, Nicolas. 1953. Lexicon of Musical Invective: Critical Assaults on Composers Since Beethoven's Time. Novi Eboraci: Coleman-Ross. Editio altera: Novi Eboraci: Coleman-Ross, 1965; iterum divulgatum Washington Paperbacks WP-52, Seattle: University of Washington Press, 1969; iterum Seattle: University of Washington Press, 1974. ISBN 0-295-78579-9. Novi Eboraci: Norton, 2000. ISBN 0-393-32009-X.

  • Straus, Joseph N. 2001. Stravinsky's Late Music. Cambridge Studies in Music Theory and Analysis, 16. Cantabrigiae: Cambridge University Press. ISBN 0-521-80220-2, ISBN 0-521-60288-2.

  • Stravinsky, Igor. 1936. Chronicle of My Life. Londinii: Gollancz. Iterum divulgatum, An Autobiography (1903–1934). Londinii: Marion Boyars, 1990. ISBN 0-7145-1082-3. Iterum, Novi Eboraci: W. W. Norton & Co., 1998. ISBN 0-393-31856-7.

  • Stravinsky, Igor. 1947. Poetics of Music in the Form of Six Lessons. Cantabrigiae Massachusettae: Harvard University Press. OCLC 155726113.

  • Stravinsky, Igor, et Robert Craft. 1959. Conversations with Igor Stravinsky. Garden City Novi Eboraci: Doubleday. OCLC 896750. Iterum divulgatum, Berkeleiae: University of California Press, 1980. ISBN 0-520-04040-6.

  • Stravinsky, Igor, et Robert Craft. 1960. Memories and Commentaries. Garden City Novi Eboraci: Doubleday. Iterum divulgatum 1981, Berkeley et Los Angeles: University of California Press. ISBN 0-520-04402-9. Iterum 2002, Londinii: Faber and Faber. ISBN 0-571-21242-5.

  • Stravinsky, Igor, et Robert Craft. 1962. Expositions and Developments. Londinii: Faber & Faber.

  • Strawinsky, Théodore, et Denise Strawinsky. 2004. Catherine and Igor Stravinsky: A Family Chronicle 1906–1940. Novi Eboraci: Schirmer Trade Books. Londinii: Schirmer Books. ISBN 0-8256-7290-2.

  • Taruskin, Richard. 1996. Stravinsky and the Russian Traditions: A Biography of the Works Through Mavra. Duo volumina. Berkeley: University of California Press. ISBN 0-520-07099-2.

  • Volta, Ornella. 1989. Satie Seen through His Letters. Londinii: Marion Boyars. ISBN 0-7145-2980-X.

  • Walsh, Stephen. 2000. Stravinsky. A Creative Spring: Russia and France 1882-1934. Londinii: Jonathan Cape.

  • Walsh, Stephen. 2001. Stravinsky, Igor. New Grove Dictionary of Music and Musicians. Editio altera. Londinii: Macmillian.

  • Wenborn, Neil. 1985. Stravinsky. Londinii: Omnibus Press. ISBN 0-7119-7651-1.

  • White, Eric Walter. 1979. Stravinsky: The Composer and His Works. Editio altera. Berkeley et Los Angeles: University of California Press. ISBN 0-520-03983-1.


  • Zappa, Frank, et Peter Occhiogrosso. 1989. The Real Frank Zappa Book. Novi Eboraci: Poseidon Press. ISBN 0-671-63870-X. Iterum divulgatum bis anno 1990, Novi Eboraci: Fireside Books, ISBN 0-671-70572-5, et Novi Eboraci: Picador Books ISBN 0-330-31625-7.



Nexus externi |






Wikiquote-logo.svg

Vicicitatio habet citationes quae ad Inguarus Stravinskij spectant.



  • Glass, Philip. 1999. "Igor Stravinsky" (Time Magazine profile).

  • Hazlewood, Charles. [N.d.] Discovering Music - The Firebird.


  • Stravinsky and the Pianola, www.pianola.org


  • Revolutions in Music: Stravinsky's Rite of Spring, www.keepingscore.org (Keeping Score)


  • Stravinsky A to Z, www.bbc.co.uk

  • Simeone, Lisa, cum Roberto Craft et Philippo Glass. Milestones of the Millennium (NPR show).

  • van den Toorn, Pieter C. 1987. Stravinsky and the Rite of Spring.



Disci |


  • Opera pro clavile ab Alberto Cobo peracta:

    • Three Movements from Petrushka

    • Sonata in F-sharp minor

    • Sonata (1924)

    • Tango



  • Opera pro clavile a Felipe Martins peracta:

    • Le Sacre Du Printemps Arr. for Piano Solo by Sam Raphling



  • Tres Res pro Clarinet Solo?, a Ted Gurch, clarineto, peractae:

  • No. 1

  • No. 2

  • No. 3











Popular posts from this blog

Liquibase includeAll doesn't find base path

How to use setInterval in EJS file?

Petrus Granier-Deferre