Brtdku

Санкт-Петербург

Vexillum Insigne
Situs
Res politicae
Natio	Russia
Condita	1703
Gubernator	Alexander Beglov (locum tenens)
Res geographicae
Area  - tota	1403 km²
Numerus incolarum 2017  - Spissitudo	5 281 579 3764,49 incolae/km²
Coordinata	59° 57′ ″ Sept., 30° 19′ ″ Ort.
Altitudo	3 m
Situs interretialis: http://gov.spb.ru

Petropolis^[1][2] sive Petroburgum^[3] seu Petriburgum^[4][2] (Russice ad annum 1914 et ab anno 1991 Санкт-Петербург, Sankt-Peterburg;^[5] annis 1914–1924 Петроград, Petrograd; annis 1924–1991 Ленинград, Leningrad), est urbs 'dignitatis foederalis', metropolis Regionis Leninopolitanae (Ленинградская область), et Districtus Foederalis Septentrio-Occidentalis (Северо-западный федеральный округ) Russiae, ad flumen Nevam in capite Sinus Finnici prope Mare Balticum sita. Ab anno 2008, Petropoli situm est Iudicium Constitutionale Foederationis Russicae (Конституционный суд Российской Федерации).

Eques Aeneus, monumentum Petro Magno abs Catharina II dicatum ("Petro Primo Catharina Secunda MDCCLXXXII").

Petropolis est urbs secunda a maxima, post Moscuam, paene 5,3 milliones incolarum habens, maior sedes culturae Europaeae, et gravis portus in Mari Baltico situs.

Petropolis saepe Occidentalissima urbs Russica appellatur.^[6] Inter urbes orbis terrarum quibus sunt plus quam millio hominum, Petropolis est septentrionalissima. Media Petropolis Historica et Cognati Monumentorum Greges sunt Situs Hereditatis Mundi UNESCO. Urbs etiam est situs Musei Solitarii, maximi orbis terrarum musei artis.^[7] Permulti consulatus externi, corporationes multinationales, argentariae, et alia negotia in urbe inveniuntur.

Urbs est magna vecturae sedes (portum et aeroportum habet) atque locus industriae (urbi sunt officinae machinarum producendarum, etc.), scientiae, culturae, ubi instituta educationis (e.g., Universitas Publica Petropolitana), bibliothecae (e.g., Bibliotheca Nationalis Russica), theatra, et musea multa sunt. Petropolis multa monumenta architecturae habet.

Quadratum Palatii, principale Imperii Russici quadratum, fuit locus multorum magni momenti historici eventuum.

Historia urbana |

Petropolis a Tzare Petro I Magno die 27 Maii 1703 modo vetere condita est in terris Ingriae, paulo ante bello e Suecia receptis. Anno 1710 metropolis gubernii facta est. Ab 1713 ad 1728 et ab 1732 ad 1918, urbs fuit imperatorium Russiae caput. Anno 1918, principalia administrationis corpora a Petropole (tum Petrograd nominata) ad Moscuam mota sunt.^[8]

Ab anno 1924 ad annum 1991, nomen urbis erat Leninopolis^[9] (Leningrad), in honorem Vladimiri Leninis. Tempore Belli Magni Patrii, Leninopolis viginti novem menses in obsidione erat; unde anno 1965, titulum Urbis-Herois recepit. Anno 1955 ferrivia subterranea aperta est.

Res athleticae |

• 
  FC Zenit Saint Petersburg grex pedilusorius anno 1925 conditus est.

Clima |

Urbi Petropoli clima est continentale humidum per enumerationem Köppen–Geiger, cyclonibus Balticis temperatum, in stationes quattuor divisum, aestate brevi tepida humida, hieme longiori frigidiori, nive dies fere 118 per annum et mense Februario ad spissitudinem 19 cm iacente, pruinis dies fere 230 per annum attingentibus; temperatura aëris media mense Februario −6° atque mense Iulio 19°, minima inter −8.5° et 15°, maxima inter −3° et 23°, sed minima extrema usque hodie nota (mense Ianuario 1883) −35.9°, maxima extrema aestiva (anno 2010) 37.1°; pluviis mense Aprili ad 31 mm tantum, mense Augusto 83 mm, anno toto non minus quam 661 mm elevatis; diebus pluviosis per annum totum fere 173, nivosis 75 incidentibus; humiditate relativa inter mensuras 65% et 87% reperta, horis solis fulgentis mense Decembri 12, mense Iunio non minus quam 276, per annum totum 1 633 relatis.^[10]

Incolae notabiles |

Si plus cognoscere vis, vide Index incolarum notorum Petropolis

Incolae noti urbis Petropolis numerosi sunt. Praeter Imperatores Russiae, multi rerum politicarum periti, eruditi, scriptores, artifices, et alii in urbe habitaverunt.

Notae |

Bibliographia |

• Amery, Colin, Brian Curran, et Yuri Molodkovets. 2006. St. Petersburg. Londinii: Frances Lincoln. ISBN 0-7112-2492-7.


• Bater, James H. 1976. St. Petersburg: Industrialization and Change. Montreal: McGuill-Queen’s University Press. ISBN 0-7735-0266-1.


• Berelowitch, Wladimir, et Olga Medvedkova. 1996. Histoire de Saint-Pétersbourg. Paris: Fayard. ISBN 2-213-59601-8.


• Birge, Lucy. 2017. "St Petersburg: city of revolution turns itself around – again". The Guardian. 29 Novembris 2017.


• Brumfield, William Craft. 1991. The Origins of Modernism in Russian Architecture. Berkeley: University of California Press. ISBN 0-520-06929-3.


• Buckler, Julie. 2005. Mapping St. Petersburg: Imperial Text and Cityshape. Princetoniae: Princeton University Press. ISBN 0-691-11349-1.


• Clark, Katerina. 1995. Petersburg, Crucible of Revolution. Cantabrigiae: Harvard University Press.


• Cross, Anthony, ed. 2003. St. Petersburg, 1703–1825. Basingstoke: Palgrave Macmillan. ISBN 1-4039-1570-9.


• 
  D'Amato, Giuseppe. 2004. "San Pietroburgo, la capitale del nord." In Viaggio nell'Hansa baltica. L'Unione europea e l'allargamento ad Est. Mediolani: Greco & Greco editori. ISBN 88-7980-355-7. Travel to the Baltic Hansa.
  


• Даринский А. В. География Ленинграда. — Leninopoli: Лениздат, 1982.


• George, Arthur L., et Elena George. 2003. St. Petersburg: Russia's Window to the Future, The First Three Centuries. Lanham, Terrae Mariae: Taylor Trade Publishing. ISBN 1-58979-017-0.


• Giangrande, Cathy. 2003. Saint Petersburg: Museums, Palaces, and Historic Collections: A Guide to the Lesser Known Treasures of St. Petersburg. Bunker Hill Publishing. ISBN 1-59373-000-4.


• Glantz, David M. 2002. The Battle for Leningrad, 1941–1944. Lawrence: University Press of Kansas. ISBN 0-7006-1208-4.


• Горбачевич К. С., Хабло Е. П. Почему так названы? О происхождении названий улиц, площадей, островов, рек и мостов Санкт-Петербурга. — СПб.: Норинт, 2002. — 353 с. — ISBN 5-7711-0019-6.


• Hellberg-Hirn, Elena. 2003. Imperial Imprints: Post-Soviet St. Petersburg. Helsinki: SKS (Societas Litterarum Finnicarum). ISBN 951-746-491-6.


• Hughes, Lindsey (2004). Peter the Great: a Biography. Yale University Press. ISBN 030010300X 


• Зодчие Санкт-Петербурга. XVIII век / cост. В. Г. Исаченко; ред. Ю. Артемьева, С. Прохватилова. — Petropoli: Лениздат, 1997. — 1021 с. — ISBN 5-289-01585-X.


• Зодчие Санкт-Петербурга. XIX — начало XX века / cост. В. Г. Исаченко; ред. Ю. Артемьева, С. Прохватилова. — Petropoli: Лениздат, 1998. — 1070 с. — ISBN 5-289-01586-8.


• Зодчие Санкт-Петербурга. XX век / cост. В. Г. Исаченко; ред. Ю. Артемьева, С. Прохватилова. — Petropoli: Лениздат, 2000. — 720 с. — ISBN 5-289-01928-6.


• Ivanov, Sergei V. 2007. Unknown Socialist Realism: The Leningrad School. Petropoli: NP-Print Edition. ISBN 5-901724-21-6, ISBN 978-5-901724-21-7.


• 
  Knopf Guide: Sat. Petersburg. 1995. Novi Eboraci: Knopf. ISBN 0-679-76202-7.


• Ленинград. Историко-географический атлас. — Moscuae: Главное управление геодезии и картографии при Совете министров СССР, 1981.


• Lincoln, W. Bruce. 2000. Sunlight at Midnight: St. Petersburg and the Rise of Modern Russia. Novi Eboraci: Basic Books. ISBN 0-465-08323-4.


• Luhn, Alec. 2016. "Story of cities #8: St Petersburg – is the 'city built on bones' starting to crumble?" In: The Guardian (23 Martii 2016)


• Нежиховский, Р. А. 1981. Река Нева и Невская губа Leninopoli: Гидрометеоиздат.


• Orttung, Robert W. 1995. From Leningrad to St. Petersburg: Democratization in a Russian City. Novi Eboraci: St. Martin’s. ISBN 0-312-17561-2.


• Пыляев М. И. Старый Петербург. Рассказы из былой жизни столицы. — Petropoli: Типография А. С. Суворина, 1889.


• Richardson, Daniel, et Robert Humphreys. 2004. St. Petersburg: The Rough Guide. Novi Eboraci, Londinii, Dellii: Rough Guides. ISBN 978-1-85828-298-5.


• Ruble, Blair A. 1990. Leningrad: Shaping a Soviet City. Berkeley: University of California Press. ISBN 0-87772-347-8.


• Санкт-Петербург: Энциклопедия. — Moscuae: Российская политическая энциклопедия, 2006.


• Shvidkovsky, Dmitry O., et Alexander Orloff. 1996. St. Petersburg: Architecture of the Tsars. Novi Eboraci: Abbeville Press. ISBN 0-7892-0217-4.


• Топонимическая энциклопедия Санкт-Петербурга. — Petropoli: Информационно-издательское агентство ЛИК, 2002.


• Volkov, Solomon. 1995. St. Petersburg: A Cultural History. Novi Eboraci: Free Press. ISBN 0-02-874052-1.


• Vorhees, Mara (February 1, 2008). St. Petersburg (Fifth ed.). Footscray, Victoria, Australia: Lonely Planet. ISBN 9781740598279 

Nexus externi |

Vicimedia Communia plura habent quae ad Petropolim spectant.

Formula:Fontes geographicae

• 
  Encyclopaedia Petropolis .mw-parser-output .existinglinksgray a,.mw-parser-output .existinglinksgray a:visited{color:gray}.mw-parser-output .existinglinksgray a.new{color:#ba0000}.mw-parser-output .existinglinksgray a.new:visited{color:#a55858}
  (Russice)
  


• 
  Pagina de Petropoli Encyclopaediae Russicae Magnae
  (Russice)