Brtdku

	Haec pagina ad tempus protecta est ob maleficia perpetua. Quaesemus, emendationes suggere in pagina disputationis vel magistratum ad hanc deprotegendam pete.

Homophylophilia

Hyacinthus complexus ab amante suo Apolline, in pictura Mors Hyacinthi quam Jean Broc pinxit.

Homophylophilia est sui sexus vel generis amor vel mores romantici vel sexuales, res venerea masculina in masculos, aut mulier in mulieres appetentes. Hoc ingenium sexuale est "exemplar permanens vel inclinatio ad experiendam sexualem, adfectionalem, vel romanticam vim attrahendi," praecipue vel solum ex hominibus eiusdem sexús; notio "etiam ad hominis iudicium identitatis privatae socialisque in illis attractionibus conditum refert, in moribus quoque qui illos exprimant, et in societate communitatis aliorum qui illos communicent."^[1][2]

Per aevos alii aliter rem definiverunt, sed Occidentali nostrae aetatis cultu civili non tantum ad ipsa acta erotica spectat, sed etiam igitur ad amantium sibi caritatem.

Alia vocabula |

• 
  Homosexualis est vox quam Carolus-Maria Kertbeny anno 1869 pepigit, in libello qui leges contra acta venerea in suum sexum abrogandos esse consulebat, qui libellus non tantum verbum illud nobis dedit, sed etiam docuit homophylophiliam esse rem innatam, quae non tantum ad actus sed etiam ad indolem pertinet, quae notio illo tempore nova erat, hodie autem praevalet. Verbum autem homosexualis a nonnullis Latinistis evitandum esse habetur, cum quod radicem Graecam cum Latinis mixobarbare commiscit, tum quod secundum usum solitum linguarum classicarum significare debeat 'eiusdem sexus', sine ullo sensu venereo. Verbum autem nihilominus est frequentissimum, praesertim in conloquiis Latinis, eo quod paene intergentium linguis vernaculis sit.^[3]
  


• 
  Lesbiana causa Sapphus saepe mulierum gynaecophilam significat. Frequens est lingua colloquiali, etiam Latina, cum antiquitus hunc sensum numquam praebuerit (alioquin, procul dubio, Catullus amasiam suam Lesbiam numquam dixisset!). Linguis vernaculis hoc verbum littera l minuscula scribitur, ne cum ipsis Lesbiis veris confusio sit. Olim, ex eodem pacto ac "lesbiana", viri androphili "spartiatae" dicebantur, sed hic usus obsoletus est.


• 
  Sodomita ex narratione biblica urbis Sodom saepe "pediconem" et inde "androphilum" significat. Ex hoc igitur, sodomia pro "coitu inter duo viros" adhibetur.


• 
  Pygista, vox Kertbeniana pro pedicone.


• 
  Androphilus (-a -um) et Gynaecophilus (-a -um) significant praedilictionem aut in mares aut in feminas, unde vir homosexualis "androphilus," mulier "gynaecophila" dici possunt. Haec autem verba in se non significant homosexualitatem: alterius sexus amatores sunt gynaecophili et androphilae.


• 
  Masculorum concubitor, in Bibliis Vulgatis,^[4] locutionem Hebraicam vertens, homosexualem marem significat. Versione Graeca androcoetes.
  


• 
  Paederastes sensu stricto est qui rem veneream cum pueris habet, sed morum Graecorum causá, nonnumquam pro "viro androphilo" ponitur. A plurimis autem, nisi cultui civili Graeco consulto alluditur, iniuriosum habetur. Sic lingua Francogallica "pédé" homosexualem in malam partem significare solet^[5], quamquam fit ut homosexuales Francogallici ipsi hoc verbo sine iniuria utantur, eodem modo quo aliqui Afroamericani verbum "nigger" dicere possunt.


• 
  Pathicus, cinaedus sunt verba classicissima, sed tantum masculum "passivum" (h.e., penetratum) significant. Cinaedus praesertim iniuriosum esse potest. Qui pedicet pedico dici potest,sed nonnumquam haec verba a Latinistis (cum fortasse perperam) pro "homosexuali mare" adhibentur.


• 
  Tribas (-dis) e contrario est mulier "activa" (h.e., penetrans), sed nonnumquam a Latinistis (cum fortasse perperam) pro "homosexuali femina" adhibetur.


• 
  Molles, in Bibliis Vulgatis,^[4] est nomen masculorum qui passivi sint, sed designat etiam, per converionem simile termo ex linguá Anglicá, mares qui contra versum 22:5 Deuteronomii^[6] in vestibus feminearum induantur.

Sociologia |

Vexillum hominum homosexualium, sex arcus caeli colores ferens

Docti qui de homophylophilia disserent tria genera seu categorias esse dicunt:

• 
  Aequalis: duo amantes, aetate non referente. Praetera, amantes ambo solent mores sexus sui sequi. Ita plerique in cultu civili Occidentali nostrae aetatis.


• 
  Sexualis:^[7] alter amans mares alter feminas partes agit. Ita fere apud Romanos, qui pathicos et tribades contemnere solebant, sed plerimque non eorum amantes. Similiter usque ad aetatem nostram fere circa Mare Mediterraneum et in Oriente Media, et India.


• 
  Aevalis: amantes non eiusdem aetatis sunt, saepissime alter adultus, alter adulescentulus. Ita apud Graecos antiquos, apud quos paederastia paene idem ac edicationem significabat. Similiter apud Sinas et Iapones (praesertim equites samurai).

In homophylophilia et sexuali et aevali, alter est "activus," alter "passivus." Inter mares, passivus saepe semen activi accipere debet, vel irrumatus vel pedicatus. Voluptas activi voluptati passivi praevalere saepe habetur, sed non semper est verum.

Nonnulli sociologi credunt quartum genus exstare, secundum ordinem civilem nempe, sed multi credunt hoc non ab aliis tribus distingui non posse.

Quocumque cultu civili homophylophiliae genus unum invalere solet, sed alia saepissime etiam simul exstant. Exempli gratia, complures Romani in se mores Graecos immitabantur, et ab alia parte, Alexander ipse Magnus qui Hellenismum per orbem disseminavit, amantem coaevalem praeferebat.

Historia |

In antiquitate homophylophilia et diphylophilia fuerunt communis et usitatus apud Graecos, Romanos, Amerindicos (praesertim in Mexicum, Brasilia et Civitatibus Foederatis Americae hodiernis), Melanesiensis, Polynesiensis, Iaponensis ac Asiaticarum ceteris populis. Ambo causa generatur ab biologicae in hominibus et in aliis animalibus, sic probabile est quandoquidem antiquitus in hominum culturam.

In Europa per medium aevum, ecclesia Christiana ei inimica potestatem adquirente, homophylophilia late clausa et peccatum esse dicta est.

Saecula vicessima ut primum nonnullis homophylophilia velut identitas in homine haerens visa est. "Greges homophiliorum" deinde creabantur, et communitates aliae eorum qui sexos similes cupiverunt.

Cultus hodiernus |

Si plus cognoscere vis, vide Homophylophilia et cultus

Inter cultus hodiernos, permultae opiniones sunt de homophylophilia. Cultus Abrahamici saepe eam peccatum vocant.

Leges de homophylophiliá |

Persecutiones et poenae |

Tempore medii aevi, extrema poena erat poena capitis, nempe sodomitici actus, absoluta est in Europa circa annum 1800, primo in Austria et Francia. In Bavaria anno 1813, omnes tales poenae absolutae sunt. Multis gubernationibus hoc tempore placuit poena incarcerationis.

Maxima persecutio fiebat in Germania annis 1933–1945 tempore regiminis factionis NSDAP. In Germania, haec leges reformabantur circa annum 1970, et poenae finiebantur anno 1994, sicut in aliis terris Europaeanis.

In Europa hodierno tempore, poenae fiunt in casibus actuum sexualium cum pueris, alioquin non.

Matrimonium aequum |

Si plus cognoscere vis, vide Matrimonium hominum eiusdem sexus

Index nationum ubi vir viro, mulier mulieri nubere potest: Africa Australis, Argentina, Belgica, Brasilia, Britanniarum Regnum (Anglia, Cambria et Scotia), Canada, Civitates Foederatae Americae, Columbia, Dania, Finnia, Francia, Germania, Hibernia, Hispania, Islandia, Portugallia, Luxemburgum, Norvegia, Nederlandia, Nova Zelandia, Slovenia, Suecia, Uraquaria.

'Uniones civiles' |

Carta civitatum per leges de homophylophiliá

Gubernationes multarum civitatum leges, quae sunt in opinione multorum hominum contra sanctitatem nuptiarum et contra familiam a maioribus posteris traditam, approbaverunt, quae dant populis homophylophilibus qui (falso in opinione contradictorum, sed non in opinione defensorum) declaraverunt se nupserint civiles conservatas in nuptiis.

Disputatio: contra sanctitatem nuptiarum |

In exclusione violationis sanctitatis nuptiarum hae relationes societatem possunt per perversionem filiorum societatis per adoptionem, et per indictionem argenti super eam damnare. Etiam multi credunt has relationes aperire societatem ad nuptias inter homines et pecora.

Defensiones |

Defensores unionum civilium declarant istas leges esse necessarias, et facere securitatem communis vitae duorum masculorum vel duarum feminarum.

Contra discriminationem |

Conventus Parlamenti Consilii Europae die 23 Martii 2010 in scripto "Discriminatio pro propensione sexuali atque identitate generis"^[8] affirmavit contra praeiudicium quae homophylophiliam non moralem cogitat ut "dogma religiosa subiectiva quae in societatis democraticae causa ad circumscriptionem iurum altrorum facere non potest, atque ut legitima nuptiae admittendae eosdem sexus malam non facit coniugiis inter altos sexus nec pueribus. Etiam Thomas Hammarberg scriptum "Discriminatio propensionis sexualis et identitatis generis causa in Europa" anno 2011 fecit.^[9]

Matrimonia Romana |

Si plus cognoscere vis, vide Nuptiae Romanae inter duos viros celebratae

Eiusmodi matrimonia Romae inlicita - sed matrominium per se fuit iuris privati, non publici - imperatorum quidam pessimus vel pessimi viris nupsit vel nupserunt. Cornelius Tacitus sic nuptias Neronis descripsit:

Ipse per licita atque inlicita foedatus, nihil flagitii reliquerat quo corruptior ageret, nisi paucos post dies uni ex illo contaminatorum grege (nomen Pythagorae fuit) in modum sollemnium coniugiorum denupsisset. Inditum imperatori flammeum, visi auspices, dos et genialis torus et faces nuptiales, cuncta denique spectata quae etiam in femina nox operit."

(Annales, XV, 37)

Festive et eleganter Martialis:

Barbatus rigido nupsit Callistratus Afro

hac qua lege viro nubere virgo solet.

Praeluxere faces, velarunt flammea vultus,

nec tua defuerunt verba, Talasse, tibi.

Dos etiam dicta est. Nondum tibi, Roma, videtur

hoc satis? Exspectas numquid ut et pariat?

Martialis, XII, 42)

Nexus interni

Notae |

Nexus externi |

• Catechismus Catholicae Ecclesiae super actus homosexualis


• Instructiones de ordinatione sacerdotum a Papa Benedicto XVI (Anglice)

Bibliographia |

• Aldrich, Robert, et Garry Wotherspoon. 2002. Who’s Who in Contemporary Gay and Lesbian History: From World War II to the Present Day. 2a editio. Londinii: Routledge.


• Bergonzi, Bernardus. 1977. Gerard Manley Hopkins. Novum Eboracum: Collier.


• Boswell, John. 1980. Christianity, Social Tolerance, and Homosexuality: Gay People in Western Europe from the Beginning of the Christian Era to the Fourteenth Century. Sicagi: University of Chicago Press. ISBN 0-226-06710-6. Editio chartā ligata: mense Novembre 2005, ISBN 0-226-06711-4.


• 
  Edward Carpenter, The Intermediate Sex: A Study of Some Transitional Types of Men and Women [6], 1908


• Cawthorne, Nigel. 2004. Sex Lives of the Popes. 2a editio. Londinii: Prion.


• Dall’Orto, Giovanni. 1990. “Della Casa, Giovanni." In Encyclopedia of Homosexuality, a Wayne R. Dynes edita, volumine 1, pagina 306. Novi Eboraci: Garland Publishing.


• Davidson, James. 2007. Also Seen: The Greeks and Greek Love: A Radical Reappraisal of Homosexuality in Ancient Greece. Londini: Weidenfeld and Nicolson. ISBN 0-297-81997-6.


• Dynes, Wayne R. 1990. "Papacy." In Encyclopedia of Homosexuality, a Wayne R. Dynes edita, volumine 2, paginis 943–944. Novi Eboraci: Garland Publishing.


• Kelly, J. N. D., ed. 1988. The Oxford Dictionary of Popes. Novi Eboraci: Oxford University Press.


• Knobel, Paul. Encyclopedia of Male Homosexual Poetry and its Recaption History (2005) Surveys gay Latin poetry to 1927.


• Wallace, William E. 2000. Michelangelo: The Complete Painting, Sculpture, Architecture.
  

Nexus externi |

• Litterae prosimetri De planctu Naturae