Personalitas
-2 Latinitas huius rei dubia est. Corrige si potes. Vide {{latinitas}}.
Personalitas[1] est qualitas animae cuiusque hominis. Origo huius notionis est e persona in significatione faciei quae dignitatem humanam representare putatur.
In historia persona ex Graece προσοπων est et primum a Boethio ut "naturae rationalis individua substentia" deide ratio trinitatis Thomas Aquinas erat quae notionem "personalitas" decravit. Immanuel Kantius personalitatem causam dignitatis humanae definit in sua ethica et ontologia, quae non medium tractare potest, sed semper ut finis dignam revereri fas est.[2] Etiam Emmanuel Levinas a personalitate ad suam propriam ethicam faciei decrevit.
Personalitas in iuribus humanis est, et dignitas putatur in Universa Iurum Humanorum Declaratione (articulis 22 et 29) et Yogyakartae Principiis (principium 3). In psychiatria perturbationes personalitatis descriptae sunt.
Nexus interni
- Gordon Allport
- Raimundus Cattell
- Individualismus
- Persona iuris
- Sedecim Factores Personalitatis
- Temperamentum
- Trias obscura
- Universa Iurum Humanorum Declaratio
- Yogyakartae Principia
Notae |
↑ Axters, S. (1937). Scholastiek lexicon Latijn-Nederlandsch. Antwerpen: Geloofsverdediging.
↑ Immanuel Kantius, Critica rationis praticae Pars I
Bibliographia |
- Corr, Philip J., et Gerald Matthews. 2009. The Cambridge handbook of personality psychology. Cantabrigiae: Cambridge University Press. ISBN 978-0-521-86218-9.