Brtdku

-3 (maxdubium) Latinitas huius rei maxime dubia est. Corrige si potes. Vide {{latinitas}}.

Elizabetha I (regina Angliae)

Res apud Vicidata repertae:

Nativitas: 7 Septembris 1533; Palace of Placentia
Obitus: 24 Martii 1603; Richmond Palace
Patria: Anglia

Principatus

Praecessor:
Successor:

Elizabetha I, regina Angliae et Hiberniae

Elizabetha I Tudor (nata Grenovico 7 Septembris 1533; mortua in palatio Richmondiae in Surria prope Londinium 24 Martii 1603), vulgo "regina virgo" (Anglice Virgin Queen) appellata, fuit regina Angliae et Hiberniae.

Vita |

Adolescentia et quaestio heredis throni |

Elizabetha I nata est palatio Grenovici, filia natu minima Henrici VIII (1491–1547) et Annae Bolinae (1507–1536) uxoris eius secundae. Quam cum repudiavisset maiestatis laesae damnatam, Elizabetha regni exheredata est. Modo 1543 iterum facta est heres throni decreto regnantium minorum.

Filio Eduardo VI (1537–1553) paucis post annis demortuo, soror dimidia Elizabetha Maria I (1516–1558) regina facta est. Quia ea maxime religioni Ecclesiae Catholicae Romanae favit, Elizabetha faventem religioni Ecclesiae Anglicae ad suum fidem persuadere voluit.

Elizabetha, cum favere religioni Ecclesiae Catholicae Romanae imitaretur, tamen semper favebat Ecclesiae Anglicae. Maria non rebus gestis falsa Elisabetham in custodiam tradere iussit. Ibi verosimile amor vitae novit, Robertum Dudleium, postea Comes Leicestriae.

Paulo post Maria Philippo II de Hispania (1527–1598) nupsit. Infans utriusque Angliam ad Ecclesiam Catholicam reduxisset. Sed Maria 1558 sine infantibus mortua est, nunc Elisabetha 15 Ianuarii 1559 Londinii coronata est.

Primi anni reginae |

Tempore illa situatio in Anglia fuit periculosa. Positio frugalitatis pessima fuit, Anglia bellum gessit contra Franciam et divisa quaestionibus fidei est. Elizabetha primo religionem Ecclesiae Catholicae, cui sorore faverat, religione Ecclesiae Anglicae abolevit. 1563 triginta novem articuli Anglicani moderate reformanter scripti sunt decreti. Quo facto Elizabetha finaliter diviserat Angliam Ecclesiamque Catholicam. Cuius disceptationis causa Elizabetha a Papa Pio V (1504–1572) anno 1570 cum bulla Regnans in Excelsis sacra interdixit.

Elisabetha I.

Bello contra Franciam gesto atro 3 Aprilis 1559 pace Cameracesii Castelli finito positio frugalitatis Anglicae emendari potuit. Simul Iunio 1560 inimica Elizabethae, Maria Guisae Scotia hydropis causa mortua est Scotiaque reliquit foedus cum Francia adhuc habitum. Cum Calisium expugnare non potuisset, Elizabetha decrevit se non fautura esse bellis talibus sumptuosis et 1564 praemio accepto postulationes Angliae Calisii finivit.

Pace Anglia tandem aera aliena renumerare potuit. Elizabethae avus Henricus VII (1457–1509) navigationis Angliae mercatorum conditionem fecerat, reginae pater Henricus VIII navigationem bellandam Angliae, cum iussu suo naves Anglicae armata armis tela longe mittentibus essent. Praefectus aerarii navigationis Elizabetha Dominus Ioannes Hawkinus (1532-1595) navigationem plus emendare potuit. Anglia facta est potentia maritima; e.g. expulit foedus Hanseanum orientale ex Europa.

Die 19 Maii 1568 Elizabetha reginam Scotiae pristinam Mariam Stuartam (1542–1587) in custodiam tradidit. Maria Stuarta Ecclesiae favit Catholicae praetereaque plena erat ambitionum throni Angliae. Maria capta, Ecclesia Calvinistica Scotiae ecclesia facta est, et anno 1587 Maria "Coniurationis Babingtonis" causa carnificata est.

Annis sequentibus, divitiae Angliae augebantur, praeter navigationem mercatorum etiam negotio furtivo atque raptis magistri navis Anglici Francisci Draki (1540–1595). Dracus unus ex plurimum pugnantibus belli contra Hispaniam publice numquam coepti fuit. Anno 1572 apud Panamam expugnavit portationem argenti Hispaniae praeter argentum etiam multum auri continentem. Praedae parte adfecti sunt domus regis Angliae nobilesque pauci.

Classis magna |

Acquisita Mariae Stuartae causa Philippus II, Hispaniae rex, bellum contra Angliam amplius auxit. Principio Aprilis 1588, classem Hispaniae (in universum 130 naves) ad invasionem Angliae misit. Philippus imprimis Angliam raptus in Oceano Atlantico finituram esse voluit; praeterea Angliam incolas Bataviae Hispanicae Ecclesiae Protestanticae adiuvare noluit. Sed classis Angliae ducibus Francisco Drako atque Domino Huardo de Effinghame Hispaniae classem in Britannico Oceano intercipere potuit. Hispaniae classis fuit prope oppidum Gallicum Calisium ancoris eiectis, nam duci classis, Duci Medinae Sidoniae, exercitus Ducis Parmae, unius ex Philippi optimis imperatoribus, fuit tute comitandus per Oceanum Britannicum Angliam.

Iussu Draki pauci naves ardentes navigati sunt ad directionem Hispaniae classis. Hispaniis ancorae inferendae fuerunt, ut effugerent naves ardentes, itaque defensores Anglici nunc pugnare contra Hispanios potuerunt. Anglici, quod eorum naves fuerunt leviores et celeriores Hispanicis, classi Hispaniae magis obesse potuerunt quam Hispanici Angliae classi. Sic nominatum proelium maris Gravelinis in universum finitum est iniudicatum. Hispanici, quod ancoras intulerant Ducemque Parmae itaque comitari non potuerunt, Medina Sidonia iuxta litora Scotiarum navigare decrevit, ut illa via venirent Hispaniam Lusitaniamque. Sed via Hispaniae classis venit in tempestatem magnam 60 paene naves aut demittentem aut in litora Hiberniae appellentem. Interim etiam multi milites Angliae mortui sunt.

Anni seri reginae |

Cum classis Hispaniae clade maiore affecta esset, tamen proelium decretorium non fuit, quod Hispanici naves pensissimas, fundamenta regni Hispanici in America, conservaverant. Classis magna Angliae itaque 1589 Hispaniam Lusitaniamque navigavit ad naves ceteras Hispaniae demittendas, Philippum e Lusitania expellendum et classem Hispaniae argentum continentem intercipiendam. Haec Angliae classis ducibus Drako atque Domino Ioanne Norri sine effectu fuit, milia militum mortui sunt morbis gravibus. Itaque temptatio Anglica invasionis admodum fuit sine effectu Philippusque classem Hispaniae iterum auxit. Qua de causa Hispaniae classis nunc multo fortior fuit quam fuerat anno 1588 ter argenti portationes faciens Angliae classem multis proeliis aliis vincens.

Anno 1595 et Drakus et Hawkinus mortui sunt. Anno eodem Hispanici duce Domino Carolo de Amesquita efficaciter pedem posuerunt in Angliam occidam prope Pencancem multaque oppida Anglica usserunt.

Belli illius causa Elisabetha colonias novas Angliae in septemtrionali America condere non potuit. Angliae exspectandus Iacobus I (1566–1625) rex finiens bellum contra Hispaniam contracto Londinii anno 1604 et condens 1607 coloniam primam prope Iacobi Oppidum (Anglice Jamestown) fuit.

1593 Hibernia Hugh O'Neill pugnam coepit sanguineam contra Anglicos. Bellum tum incipiens crudelissimum, maxime sumptuosum et Angliae plenum amissionum maximarum, itaque auctoritas Elizabetha apud incolas valde est minuta. Bellum etiam origo fuit aeris alieni novi Angliae. Sic Elizabetha vendendae fuerunt multae possessiones regis.

Etiam memoranda est coniuratio Essexae reginam senem valde offendens finitaque 1601 carnificato Duce. Bellum Hiberniae 1603 potuit finiri, eodem quoque anno regina mortua est. Successor Elizabethae factus est Iacobus VI, rex Scotiae, Mariae Stuartae filius.

Meditationes seriores |

Cum contra Hispaniam Hiberniamque bellaret et positio frugalitatis Anglicae esset non bona, Elizabetha tamen origo fuit annorum efficacum Angliae. Ea quadraginta quattuor annos regente Anglia natio facta est fortior et, cum classis Hispaniae usque ad 1650 maneret classis fortissima, tamen classis Angliae seri saeculi decimi et sexti fuit origo seriorum Angliae nautarum fortissimorum.

Elizabetha, etiam musicam et artem amantem, litteras adiuvit. Tempus Shakespearis, theatri civilis atque Francisci Baconis; cives Angliae industrie divitiis affecti sunt mercatura artificioque postulationes suas pertinentes ad et rationem rei publicae gerendae et cultum perficientes. Praeterea Elizabetha ecclesiam suam ab auctoritate Romana solvere et sic lubricusum pertinentem ad religionem finire potuit.

Consultores politici imprimis erant Gulielmus Cecilius de Burghley filiusque eius Robertus, Francus Walsingham; annis seris comes Essexiae auctoritatem magnam possessit.

Traditur regina non ducta in matrimonium habuisse plures amantes, inter quos Dudleius Comes Leicestriae; Franciscus Hercules Dux Alenconii; Robertus Devereux Comes Essexiae; Dominus Christophorus Hatton; Thomas Heneagis; Eduardus de Vere Comes Oxoniae; Dominus Gulielmus Pickering; Dominus Gualtherus Ralegh. Sed ipsa adfirmavit se sepulturam esse virginem et amantem unicum suum esse Angliam. Sic reminiscitur nomine "Virgin Queen", virgo regina.

Nexus externi |

Weblinks |

Vicimedia Communia plura habent quae ad Elizabetham I spectant.

• Ratio rei publicae gerendae prima Elisabethae (Anglice.)


• Ratio rei publicae gerendeae Elisabethae (Anglice)


• Res multae fortasse sciendae de Elisabetha I (Anglice)


• 
  , Annales Rerum Gestarum Angliae et Hiberniae Regnante Elizabetha a Gulielmo Camden scripti .mw-parser-output .existinglinksgray a,.mw-parser-output .existinglinksgray a:visited{color:gray}.mw-parser-output .existinglinksgray a.new{color:#ba0000}.mw-parser-output .existinglinksgray a.new:visited{color:#a55858}
  (Anglice, Latine)
  


• 
  


• 
  Opera ab hoc homine vel de eo scripta apud Bibliothecam Nationalem Germanicam
  (Theodisce)
  

Bibliographia |

• Chamberlain, F., ed. 1923. The Sayings of Queen Elizabeth. Urbe Novo Eboraco.


• Hackett, Helen. 1995. Virgin Mother, Maiden Queen: Elizabeth I and the cult of the Virgin Mary. Londinii: Macmillan


• Harrison, G. B. ed. 1938. Die Briefe der Königin Elisabeth I. von England. Vindobonae.


• Black, J. B. 1959. The Reign of Elizabeth. Ed. 2a. Oxoniae.


• Collinson, P. 1967. The Elizabethan Puritan Movement. Londinii.


• Lottes, G. 1981. Elisabeth I: Eine politische Biographie. Gottingae.